Mythe en werkelijkheid over de Regouts en De Sphinx
De Sphinx, opgericht door Petrus Regout in 1826, groeide uit tot de bakermat van de Nederlandse industrie. Generaties Maastrichtenaren werkten in de glas- en aardewerkfabriek, die in 2009 voorgoed haar deuren sloot. Maar de band met het bedrijf was allesbehalve eenduidig: waar sommigen het associeerden met kinderarbeid, stoflongen (pottemennekeskrengde) en slechte arbeidsomstandigheden, zagen anderen het als een familie-erfenis, waar generaties van vader op zoon werkten.
Historicus en journalist Caspar Cillekens neemt je mee door de bewogen geschiedenis van De Sphinx, van de crisisjaren dertig tot het sluiten van de huishoudelijke aardewerkafdeling in de jaren 60. Beginnend bij het standbeeld van oprichter Petrus Regout aan de Boschstraat ontdek je hoe het imago van het bedrijf door de jaren heen veranderde. Van een historische optocht in 1905 ter ere van Regout tot de jaren 70, toen zijn standbeeld werd beklad door kinderen van arbeiders.
Aan de hand van anekdotes en feiten uit Cillekens’ boek ‘Last van het verleden. De Sphinx en Maastricht’ ontrafel je hoe mythen en werkelijkheid over de Regouts en De Sphinx naadloos in elkaar overlopen. Na deze rondleiding kijk je met andere ogen naar dit iconische deel van Maastrichtse geschiedenis.
